پراکنش عمومی: بومی مناطق مدیترانه ای اروپا است.
پراکنش در ایران: در بعضی نقاط ایران به صورت کاشته شده وجود دارد.
بخش های مورد استفاده: سرشاخه های گلدار
ترکیبات شیمیایی: اسانس حاوی تیمول، کارواکول، بورنئول، اوکالیپتول، منتن و تیمن، تانن و رزین
خواص درمانی: ضد عفونت، ضد التهاب، ضد اسپاسم، ملین و آنتی بیوتیک
اشکال دارویی: دمکرده، عصاره روان، تنتنور، شربت، اسانس و پودر
ملاحظات: این گیاه به طور وسیعی در آشپزخانه و کارخانه های عطرسازی به کار می رود. در رایحه درمانی یکی از مهمترین گیاهان مورد توجه است زیرا دارای اثرات ضد عفونت می باشد. اسانس آن در درمان سیاه سرفه موثر است. از این گیاه به واسطه ی اثر پاک کننده اش در تهیه ی فرآورده هایی مانند اقسام دهان شویه استفاده می شود. گیاه مذکور شدیدا مورد علاقه ی زنبورهاست و عسل حاصل از آن خواص گیاه اصلی را دارا می باشد.
