پراکنش عمومی: شرق، جنوب و مرکز اروپا، شمال آفریقا، سوریه، آناتولی، قفقاز، کردستان عراق، ایران، افغانستان، ترکمنستان و پاکستان
پراکنش در ایران: گلستان، مازندران، آذربایجان، کردستان، کرمانشاه، همدان، لرستان، فارس (علاوه بر گونه اصلی زیر گونه های گیاه نیز در ایران می رویند).
بخش های مورد استفاده: گیاه کامل
ترکیبات شیمیایی: سینوگلوسین، کنسولیدین، تانن، املاح ، ترکیبات رنگی
خواص درمانی: ضد سرفه، معرق، تصفیه کننده خون، مدر
اشکال دارویی: دم کرده، تنتور، شربت، عصاره روان
ملاحظات: ضماد حاصل از پودر این گیاه در نواحی دچار التهاب به کار می رود. از ریشه ی این گیاه نوعی رنگ قرمزبه دست می آید . توصیه می گردد که میزان استفاده از این گیاه در حد مجاز باشد زیرا مصرف بیش از حد آن به علت وجود سینوگلوسین عوارض فلج کننده دارد.
